ကြန္ပ်ဴတာ သံုးတာ ၾကာၿပီ ဆိုေတာ့ ခါးနာ ေရာဂါလည္း ျဖစ္လာ တာေပါ့။
ဒီႏွစ္ပိုင္းမွာ ခါးက ပိုနာ လာတယ္။ ေဆးနည္းက နကၡတၱ ေရာင္ျခည္ကေန ရထားတာ
ၾကာလွၿပီ။ အမွဳအမွတ္မဲ့ မစမ္းၾကည့္ ျဖစ္ဖူး။ အခုေတာ့ စမ္းမွ ျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး
-
အာလူးၾကီး တစ္လံုးကို ခပ္ပါးပါး အလႊာေတြ ရေအာင္ လႊာၿပီး
ညအိပ္ယာ ၀င္ေတာ့ နာေနတဲ့ ခါးေပၚမွာ စီၿပီး ကပ္လိုက္တယ္။ အားကစားသမားေတြ
သံုးတဲ့ အလပ္စတစ္ ပတ္တီး ပတ္ၿပီး အိပ္လိုက္တယ္။ မနက္က်ေတာ့ ခါးနာ ေနတာ
ယူပစ္သလို ေပ်ာက္သြားတယ္။ အံ့ေရာပဲ ...
အာလူးထဲမွာ ပါတဲ့ ဓါတ္သဘာ၀
ေတြက အေရျပား ကေန ခါးနာတဲ့ ေနရာကို ၀င္သြားလို႔ ဒါမွမဟုတ္ ခါးနာ ဆီကေန
အာလူးက စုပ္ယူ လိုက္လို ့ ေပ်ာက္သြားတယ္ ထင္တယ္။
ႏြယ္ျမက္ သစ္ပင္ ရိုးရာ ေဆးၿမီးတို ေလးေတြလည္း အထင္ မေသးၾကနဲ ့ဗ်ိဳ ့။
ခ်စ္ၾကည္စြာျဖင့္ -
ဧကံသ (ၿမ၀တီ)
Monday, January 20, 2014
မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒႏွင့္ လူ႕အခြင့္အေရး
ဒီအေၾကာင္းကို ေရးဖို႔ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနခဲ့တာ ၾကာၿပီ။ ဒါေပမဲ့ မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ေရးမယ္လုပ္လိုက္၊ မေရးေတာ့ဘူးျဖစ္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားခဲ့တယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုခုကို ခ်ေရးေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေရွ႕မၾကည့္၊ ေနာက္မၾကည့္၊ ေရးပစ္လိုက္တာပဲ။ မေရးျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြထဲမွာ တစ္ခုကေတာ့ ေနာင္ေတာ္ႀကီးအခ်ိဳ႕ရဲ႕ မွတ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္လည္း ပါသလို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဂဃနဏ မသိေသးတာေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက ေျပာတယ္။ “မေအာင္ျမင္ေသးခင္မွာ ရန္သူမမ်ားေစနဲ႔”တဲ့။ သူဆိုရင္ “သူတစ္ပါး စိတ္အေႏွာက္ အယွက္ျဖစ္မွာ၊ အခ်ိဳ႕သူေတြ ဝမ္းသာမွာျဖစ္ေပမဲ့ အခ်ိဳ႕သူေတြ ၿငိဳျငင္မယ့္စာမ်ိဳးကို မေရးေသးဘူး။ ေအာင္ျမင္တဲ့တစ္ခ်ိန္က်မွ ေျပာမယ္”လို႔ ေတးထားတာတဲ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုေတာ့ ေရးျဖစ္ သြားခဲ့ျပန္ၿပီ။
မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒဆိုၿပီး ဆရာေတာ္ဦးေဆကိႏၵေက်ာင္း၊ သံဃာ့ညီလာခံကေန စတင္ၾကားခဲ့ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ “ကိုယ့္ဘာသာ၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ လုပ္တာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္၊ လုပ္ငန္းစဥ္(procedure)ကေတာ
ဇာတ္ရွိန္ျမင့္လာတဲ့အခ်ိန္မ
ပိုဆိုးတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာတာကနည္းနည္းရယ္၊ သူ႕ေနာက္က သံေယာင္လိုက္ သူေတြက ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္းေတ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ကလ
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ စာေရးသူ မ်က္စိလည္ခဲ့ပါတယ္။ လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႔ မညီဘူးလို႔ ေလးစားရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္က ေျပာလိုက္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ပို႐ႈပ္ေထြးသြားရတယ္။ “ဆရာေတာ္ေတြက ဘယ္သူ႕အခြင့္အေရးကို ပိတ္ပင္ေနလို႔လဲ၊ ဘယ္သူ႕ကို အၾကမ္းဖက္ ေစာ္ကားေနလို႔လဲ”။ ေမးခြန္းေတြက တစ္သီတစ္တန္းႀကီး ထြက္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ အေမရိကန္၊ ေနာ္ေဝ၊ ဘရာဇီး၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွား၊ စကၤာပူ စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက အေျခခံဥပေဒေတြကို ေလ့လာၾကည့္မိတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ဥပေဒေတြကို လက္လွမ္း မီသေလာက္ ေလ့လာၾကည့္တယ္။
အဲဒီလို ေလ့လာလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ႐ႈပ္ေထြးေနတာေတြ ရွင္းလင္းသြားခဲ့တယ္။ ဥပမာေလးနဲ႔ ေျပာခ်င္တယ္။ ေဒသတစ္ခုမွာ ရြာ(၄)ရြာ ရွိတယ္။ အဲဒီထဲက ရြာ(၃)ရြာကေတာ့ သူတို႔ရပ္ရြာတည္ၿငိမ္ေရး၊ တည္တံ့ေရးအတြက္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒသေတြ ခ်မွတ္ထားၾကတယ္။ ရြာ(၁)ရြာမွာေတာ့ အဲဒီစည္းမ်ဥ္းဥပေဒသမ်ိဳး မရွိဘူး။ ဒီလိုပဲ ႏွစ္ေပါင္းၾကာလာတဲ့အခါမွာ စည္းမ်ဥ္းမရွိတဲ့ရြာဟာ အသိအျမင္ေတြ ပြင့္လာၿပီး နစ္နာမႈေတြ မ်ားလာတာေတြ႕ေတာ့ အျခားရြာ(၃)ရြာလို စည္းမ်ဥ္းဥပေဒရွိခ်င္လာတယ္။
မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒကို အေကာင္အထည္ေပၚေစခ်င္တဲ့ ဆရာေတာ္မ်ားမွာလည္း ဥပေဒမရွိလို႔ ထိခိုက္နစ္နာရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ေျမာက္ျမားစြာ ရွိေနပါတယ္။ ဒီလို ထိခိုက္နစ္နာမႈေတြ ေနာင္မျဖစ္ရေလေအာင္ဆိုတဲ့ ေစတနာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာကို ကာကြယ္တဲ့ဥပေဒ ျပ႒ာန္းေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္တစ္ဦးဟာ အျခားဘာသာနဲ႔ တရားဝင္လက္ထပ္လို႔ မရႏိုင္ဘူး။ မြတ္စလင္ကလည္း မြတ္စလင္ျဖစ္မွ လက္ထပ္ႏိုင္တယ္။ ခရစ္ယာန္ကလည္း ခရစ္ယာန္ထံုးတမ္းစဥ္လာနဲ႔ပဲ
ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔အမ်ိဳးဘာသာကို
စာေရးသူလည္း လူ႕အခြင့္အေရး ေၾကျငာစာတမ္းပါ အခ်က္အလက္ေတြကို သေဘာက်ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို သေဘာက်စရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ဘယ္ႏိုင္ငံေတြက တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ အသံုးျပဳပါသလဲ။ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ အသံုးျပဳလို႔ မရပါဘူး။ လူ႕အခြင့္အေရးကို လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေအာ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးေတြကိုယ္တိုင္ ေရွ႕တစ္မ်ိဳး၊ ကြယ္ရာတစ္မ်ိဳး၊ ေပၚေပၚတင္တင္တစ္မ်ိဳး၊ လွ်ိဳ႕ဝွက္နည္းနဲ႔တစ္သြယ္ ခ်ိဳးေဖာက္ေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ မိမိတို႔ႏိုင္ငံ၊ မိမိတို႔လူမ်ိဳး အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္လာၿပီဆိုရင္ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ ႏႈန္းစံကို လက္ကိုင္ျပဳၾကေသးပါရဲ႕လား။ တကယ့္ေတာ့ ေျပာမယ့္သာေျပာရတာ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြား မထိခိုက္ဘဲနဲ႔ကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနၾကတာပါ။ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတာကို ခ်ိဳးေဖာက္ခ်င္တိုင္း ခ်ိဳးေဖာက္ရမယ္လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီစံတစ္ခုတည္းနဲ႔ မွတ္ေက်ာက္တင္ၿပီး အလုပ္လုပ္လို႔ မရဘူးဆိုတာနဲ႔ကိစၥရပ္တိုင္း
အျခားႏိုင္ငံေတြက အေျခခံဥပေဒေတြ ေလ့လာၾကည့္တယ္။ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံဆိုရင္ ခရစ္ယာန္လူဦးေရ ၇၇% ရာခိုင္ႏႈန္း။ ဒါေပမဲ့ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာျပ႒ာန္းၿပီး
မေလးရွားႏိုင္ငံဆိုရင္ မြတ္စလင္လူဦးေရ ၆၁% ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ မြတ္စလင္ အသားေပးတဲ့ အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲထားတယ္။ အစၥလာမ္ဘာသာကို ကာကြယ္ေပးတဲ့ ပုဒ္မေတြ အမ်ားႀကီး ထည့္သြင္းထားတယ္။ ဘယ္ေဒသ၊ ဘယ္ေဒသေတြမွာ အစၥလာမ္မွလဲြၿပီး အျခားဘာသာေတြ ျပန္႔ပြားေရး မလုပ္ဖို႔ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြလည္း ထည့္သြင္းထားတယ္။ အစၥလာမ္ကို ဦးစားေပးထားတာကို နမူနာတစ္ခု ေျပာရင္ Article 12 မွာ “…………………… it is lawful for Federation or a State to establish or maintain or assist in establishing or maintaining Islamic Institutions or provide or assist in providing institutions in the religion of Islam and incur such expenditure as may be necessary for the purpose”လို႔ ပါရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီး Article 11 မွာ “…………….., Federation Law may control or restrict the propagation of any religious doctrine or belief among persons professing the religion of Islam”လို႔ ျပ႒ာန္းထားတယ္။ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုတဲ့အခါမွာ
ေနာက္ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံဟာ မြတ္စလင္လူဦးေရ ၈၇%ရာခိုင္ႏႈန္းရွိတယ္။ အစၥလာဟ္အသားေပးတဲ့ အေျခခံဥပေဒေရးဆဲြထားတယ္။ အေျခခံဥပေဒ Article 29 မွာ “……. The independence of Indonisia shall be formulated into a constitution of Republic of Indonisia which will be built into a soverign state based on a belief in the One and Only God”လို႔ ထည့္သြင္းထားတယ္။
ေနာက္ ဘရာဇီးႏိုင္ငံမွာ ခရစ္ယာန္လူဦးေရ ၆၄%ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခရစ္ယာန္ဘာသာအသားေပးၿပီး အေျခခံဥပေဒကို ေရးဆဲြထားတယ္။
ဒါက နမူနာပဲ ျပထားတာပါ။ ေျပာခ်င္တာက ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမဆို ကိုယ့္အမ်ိဳးဘာသာသာသနာကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ဥပေဒေတြ ေရးဆဲြထားတယ္ဆိုတာ သိရလိမ့္မယ္။ ေလးစားရတဲ့ ျမန္မာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာ့
အထက္မွာ ဆိုခဲ့တဲ့ႏိုင္ငံေတြ စတဲ့ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြက အေျခခံဥပေဒေတြကို ဘယ္လို ေျပာၾကမလဲ။ သူတို႔ေတြဟာ လူနည္းစုေတြရဲ႕ ခံစားမႈကို မေလးစားတ့ဲႏိုင္ငံေတြလား။ လူနည္းစုေတြရဲ႕ ဆႏၵကို မ်က္ကြယ္ျပဳတဲ့ ႏိုင္ငံေတြလား။ အခုျဖစ္ေနတာက ဗုဒၶဘာသာကို ဦးစားေပးရင္ပဲ လူမဟုတ္ေတာ့ သလုိလို။ လူ႕အဆင့္အတန္းမရွိေတာ့သလိုလ
ဒါေတြကို ေျပာျပရတဲ့အေၾကာင္းက အခု မိမိတို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားရဲ႕ နစ္နာမႈေတြ၊ အနာဂတ္မွာ စိုးရိမ္ဖြယ္ျဖစ္ေနတဲ့အေနအထ
တစ္ေန႔က အတိုက္အခံပါတီႀကီးရဲ႕ ဦးေဆာင္သူတစ္ဦးကဆိုရင္ “အဲဒီ ၉၆၉ ဘုန္းႀကီးေတြေပါ့။ သူတို႔ေၾကာင့္ အဓိက႐ုဏ္းေတြ ျဖစ္တာ။ ဒါဟာ သူတို႔န႔ဲ လုံးဝဆက္စပ္ေနတယ္”လို႔ ဆိုတယ္။ ေနာက္ၿပီး “ဦးဇင္းစဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။ OIC ကို ကန္႔ကြက္ၾကတယ္။ တပည့္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ဒါ လံုးဝ မလုပ္သင့္တဲ့ကိစၥပဲ။ သူတို႔က လူသားခ်င္းစာနာၿပီး အကူအညီေပးတဲ့ အဖြဲ႕ပဲ၊ ဘုန္းႀကီးေတြက ေနရင္းထိုင္ရင္း မြတ္စလင္ေတြအေပၚ စိုးရိမ္မႈ လြန္ကဲေနတယ္”လို႔ ဆိုျပန္တယ္။ အေတာ္ပဲ စိုးရိမ္မိပါတယ္။
ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ဗုဒၶဘာသာကို အေလးထားတဲ့ လူေတြမွာ စိုးရိမ္ရတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြ မ်ားစြာရွိပါတယ္။ နမူနာတစ္ခု ထုတ္ျပခ်င္တယ္။ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္မွာ ၁၉၂၁ ခုႏွစ္က ဘဂၤါလီ ၆ ေသာင္းခန္႔၊ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္ေရာက္ေတာ့ ၃ သိန္းနီးပါးျဖစ္လာတယ္။ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္မွာ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္က ဘဂၤါလီ ၁ဝဝ ေက်ာ္၊ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ေရာက္ေတာ့ ၃ သိန္းနီးပါး ျဖစ္လာတယ္။ ဒါ နမူနာပဲ ရွိေသးတယ္။ ကမၻာ့နမူနာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ျပည္မမွာလည္း လူဦးေရတိုးပြားႏႈန္းက အဆမတန္ တိုးလာေနတယ္။
ဒါေတြ ေျပာလာရင္ ေခါင္းေဆာင္စကားေနာက္ သံေယာင္လိုက္တဲ့ အခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေျပာေလ့ရွိတာက “ဟာ ဒါေတာ့ စစ္အစိုးရေၾကာင့္ ခိုးဝင္လာၾကတာ၊ စစ္အစိုးရရဲ႕အျပစ္ပဲ”လို႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ စစ္အစိုးရလက္ထပ္မွာ ဝန္ထမ္းေတြ လာဘ္စားမႈေၾကာင့္၊ ၿခံစည္း႐ိုးမလံုလို႔ပါ။ (အျခားအေၾကာင္းတရားေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္)။ ဒါ လူတိုင္းသိေနတာပဲ။ ဘယ္သူမွ မျငင္းဘူး။ ဒါေပမဲ့ စစ္အစိုးရကို အျပစ္တင္ေနလို႔ေကာ ဒီျပႆနာက ေျပလည္သြားမွာလား။ ေျပလည္မသြားႏိုင္ပါဘူး။ သီေပါဘုရင္ အေျမာ္အျမင္မရွိလို႔ တိုင္းျပည္သူ႕ကၽြန္ဘဝေရာက္ရ
လူ႕အခြင့္အေရးသမားေတြ ေျပာေျပာေနတဲ့ လူနည္းစုတို႔၊ လူမ်ားစုတို႔၊ လူ႕အခြင့္အေရးတို႔၊ ႏိုင္ငံတကာတို႔ ဆိုတဲ့ စကားေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရနဲ႔အဓိပၸာယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာအေျခခံဥပေဒေတြဟာ လူမ်ားစုရဲ႕ဆႏၵကို အဓိကထား ေရးဆဲြၾကတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကို တန္ဖိုးထားသူေတြကလည္း ဗုဒၶဘာသာလူမ်ားစုဆႏၵအတိုင္း
ေျပာစရာေတြေတာ့ အမ်ားသား။ ေျပာခ်င္တာေတြကလည္း အမ်ားႀကီး။ စာကလည္း ရွည္သြားၿပီ။ ေဆာင္းပါးကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ မျပည့္စံုတဲ့၊ ဟာေနတဲ့ ကြက္လပ္ေလးေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဟိုပါတီ၊ ဒီပါတီ စြပ္စဲြႏိုင္စရာေတြလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာေရးသူကေတာ့ ေဆာင္းပါးကေန တစ္စံုတစ္ရာ စဥ္းစားစရာ၊ သံုးသပ္စရာတစ္ခုခု ရသြားတယ္ဆိုရင္ ေရးရက်ိဳးနပ္ပါတယ္။ ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္ လံုပါတယ္။
ဒီေဆာင္းပါးကို စာေရးသူ ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေမရိကန္သမၼတနဲ႔ ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆံုးႏိုင္ငံေတ
အားလံုး ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ
အရွင္ကုသလသာမိ
www.ashinkusala.com
အရွင္ကုသလသာမိ (ေပ်ာ္ဘြယ္) Facebook စာမ်က္ႏွာမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္
ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ လင္းဇာနည္ေဇာ္ စီးလာသည့္ ကား ပဲခူးျမဳိ ့နယ္မွာ ယာဥ္တုိက္မႈျဖစ္ပြား
ပဲခူးျမိဳ႕နယ္၊ ဘုရားၾကီးနယ္ေျမ ရဲစခန္းအပိုင္၊ ရန္ကုန္-မႏၱေလး(လမ္းေဟာင္း) မိုင္တိုင္အမွတ္ ၆၆/၁ ႏွင့္၂ အၾကား ၀မ္းဘဲအင္းေက်းရြာ အနီးတြင္ (၁၉.၁.၂၀၁၄)ေန႔ ညေန(၄း၃၀)အခ်ိန္ခန္႕က ယာဥ္တိုက္မႈ တစ္ခုျဖစ္ပြား ခဲ့သည္။
ပဲခူးျမဳိ ့နယ္ ဗုိလ္တဲေလးေက်းရြာ ဘက္ကေန ဦးရယ္ ေမာင္းႏွင္လာတဲ့ ယာဥ္အမွတ္- ၁ဂ/xxxx၊ဟိုင္းလတ္ (SURF )၊အစိမ္း /ျဖဴက်ားယာဥ္သည္ ၀မ္းဘဲအင္းေက်းရြာ အထြက္အေရာက္တြင္ အရွိန္မထိန္းႏိုင္ဘဲ ယာဥ္မွာလည္ထြက္သြားျပီး တစ္ဘက္ယာဥ္ေၾကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ ေမာင္းႏွင္လာသည့္ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ လင္းဇာနည္ေဇာ္ တုိ ့စီးလာသည့္ ကားႏွင့္ တုိက္မိျခင္းျဖစ္သည္။
အဆုိပါ ယာဥ္မွ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ လင္းဇာနည္ေဇာ္ ၊ ေဒၚစိန္ ႏွင့္ ယာဥ္ေမာင္းတဦးတုိ ့လုိက္ပါလာသည့္ ယာဥ္အမွတ္ ၄င/xxx၊ လန္ခရူဇာ၊ အစိမ္းေရာင္ယာဥ္အား ၀င္တိုက္မိရာ ယာဥ္(၂)စီးလံုးမွာ လႊင့္စင္တိမ္း ေမွာက္သြား ခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။
ယာဥ္တိုက္မႈေၾကာင့္ ၁ဂ/xxx၊ ဟိုင္းလတ္ SURF အစိမ္း/ျဖဴနီက်ား ယာဥ္ေပၚပါ အမ်ဳိးသား(၅)ဦးမွာ(မစိုးရိမ္ရ)ျဖင့္ဒဏ္ရာမ်ား ရရွိခဲ့ျပီး၊ ယာဥ္အမွတ္- ၄ဂ/xxx ေပၚပါ ေဒၚစိန္သည္အခင္းျဖစ္ ေနရာတြင္ပြဲ ခ်င္းၿပီး ေသဆံုးခဲ့ပါသည္။
ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ လင္းဇာနည္ေဇာ္မွာ ယာပခံုး ဖူးေရာင္နာက်င္၊ ခါးဆစ္ရိုးဖူးေရာင္နာက်င္၊ ေအာက္
ႏႈတ္ခမ္းဒဏ္ရာရခဲ့ျပီး ယာဥ္ေမာင္လည္း ဒဏ္ရာမ်ား ရခဲပါသည္း။
ယာဥ္အမွတ္-၁ဂ/xxx ဟိုင္းလတ္SURF ယာဥ္ေမာင္းဦးရယ္ မွာလည္း ၀ဲဘက္ဂ်ဳိေစာင္းေပါက္ျပဲ၊ နား/ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ ဒဏ္ရာမ်ား ရရွိသြားျပီး အတြင္းလူနာ(စိုးရိမ္ရ)ျဖင့္ ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီးသို႔ ပို႕ေဆာင္ ကုသေနရေၾကာင္းႏွင္ ့ယာဥ္ေမာင္းဦးရယ္အား ယာဥ္(ပ) ၂/၂၀၁၄၊ျပစ္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒပုဒ္မ ၃၀၄က/၃၃၇ /၃၃၈အရ ဘုရားၾကီး နယ္ေျမရဲစခန္းတြင္ အမႈဖြင့္ အေရးယူထားေၾကာင္း စုံစမ္းသိရိွရပါသည္။
ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ လင္းဇာနည္ေဇာ္ မွာအသက္အႏၱရာယ္စိုးရိမ္ရျခင္းမရွိေၾကာင္း၊ လက္နွင့္ခါးတြင္ဒါဏ္ရာရရွိသြားေၾကာင္းႏွင့္ ေဆးရံုတြင္ဆက္လက္ေဆးကုသမႈခံလွ်က္ရွိေၾကာင္း ေနာက္ဆက္တြဲသတင္းမ်ားသိရွိရပါသည္။
ပဲခူးျမဳိ ့နယ္ ဗုိလ္တဲေလးေက်းရြာ ဘက္ကေန ဦးရယ္ ေမာင္းႏွင္လာတဲ့ ယာဥ္အမွတ္- ၁ဂ/xxxx၊ဟိုင္းလတ္ (SURF )၊အစိမ္း /ျဖဴက်ားယာဥ္သည္ ၀မ္းဘဲအင္းေက်းရြာ အထြက္အေရာက္တြင္ အရွိန္မထိန္းႏိုင္ဘဲ ယာဥ္မွာလည္ထြက္သြားျပီး တစ္ဘက္ယာဥ္ေၾကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ ေမာင္းႏွင္လာသည့္ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ လင္းဇာနည္ေဇာ္ တုိ ့စီးလာသည့္ ကားႏွင့္ တုိက္မိျခင္းျဖစ္သည္။
အဆုိပါ ယာဥ္မွ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ လင္းဇာနည္ေဇာ္ ၊ ေဒၚစိန္ ႏွင့္ ယာဥ္ေမာင္းတဦးတုိ ့လုိက္ပါလာသည့္ ယာဥ္အမွတ္ ၄င/xxx၊ လန္ခရူဇာ၊ အစိမ္းေရာင္ယာဥ္အား ၀င္တိုက္မိရာ ယာဥ္(၂)စီးလံုးမွာ လႊင့္စင္တိမ္း ေမွာက္သြား ခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။
ယာဥ္တိုက္မႈေၾကာင့္ ၁ဂ/xxx၊ ဟိုင္းလတ္ SURF အစိမ္း/ျဖဴနီက်ား ယာဥ္ေပၚပါ အမ်ဳိးသား(၅)ဦးမွာ(မစိုးရိမ္ရ)ျဖင့္ဒဏ္ရာမ်ား ရရွိခဲ့ျပီး၊ ယာဥ္အမွတ္- ၄ဂ/xxx ေပၚပါ ေဒၚစိန္သည္အခင္းျဖစ္ ေနရာတြင္ပြဲ ခ်င္းၿပီး ေသဆံုးခဲ့ပါသည္။
ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ လင္းဇာနည္ေဇာ္မွာ ယာပခံုး ဖူးေရာင္နာက်င္၊ ခါးဆစ္ရိုးဖူးေရာင္နာက်င္၊ ေအာက္
ႏႈတ္ခမ္းဒဏ္ရာရခဲ့ျပီး ယာဥ္ေမာင္လည္း ဒဏ္ရာမ်ား ရခဲပါသည္း။
ယာဥ္အမွတ္-၁ဂ/xxx ဟိုင္းလတ္SURF ယာဥ္ေမာင္းဦးရယ္ မွာလည္း ၀ဲဘက္ဂ်ဳိေစာင္းေပါက္ျပဲ၊ နား/ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ ဒဏ္ရာမ်ား ရရွိသြားျပီး အတြင္းလူနာ(စိုးရိမ္ရ)ျဖင့္ ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီးသို႔ ပို႕ေဆာင္ ကုသေနရေၾကာင္းႏွင္ ့ယာဥ္ေမာင္းဦးရယ္အား ယာဥ္(ပ) ၂/၂၀၁၄၊ျပစ္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒပုဒ္မ ၃၀၄က/၃၃၇ /၃၃၈အရ ဘုရားၾကီး နယ္ေျမရဲစခန္းတြင္ အမႈဖြင့္ အေရးယူထားေၾကာင္း စုံစမ္းသိရိွရပါသည္။
ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ လင္းဇာနည္ေဇာ္ မွာအသက္အႏၱရာယ္စိုးရိမ္ရျခင္းမရွိေၾကာင္း၊ လက္နွင့္ခါးတြင္ဒါဏ္ရာရရွိသြားေၾကာင္းႏွင့္ ေဆးရံုတြင္ဆက္လက္ေဆးကုသမႈခံလွ်က္ရွိေၾကာင္း ေနာက္ဆက္တြဲသတင္းမ်ားသိရွိရပါသည္။
Sunday, January 19, 2014
အယ္လ္ဂိုးကို ဘန္ေကာက္မွာအလိုရွိသည္
ေရးသားသူ- ရဲမုိး
ယခုေဆာင္းပါးကို သင္စတင္ဖတ္ေနခ်ိန္မွာ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ႀကီးကေတာ့ သူ၏အၾကမ္းတမ္းဆံုးေန႔ရက္တစ္ရက္ကို စတင္ျဖတ္သန္းေနၿပီျဖစ္သည္။
“ဖရဲသီးႏိုင္ငံေရး”ဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ တခ်ဳိ႕အသီးက အတြင္းကအ၀ါ၊ တခ်ဳိ႕အသီးက အတြင္းကနီေနသည့္ ထုိင္းႏိုင္ငံေရးပဋိပကၡက သမိုင္းမွာ (၁၈)ႀကိမ္ အာဏာသိမ္းခဲ့ၿပီးျဖစ္သည့္ ထိုင္းစစ္တပ္အား သူတို႔တင့္ကားေတြကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္အင္ဂ်င္စႏိႈးထားဖို႔ ဖိအားေပးေနပါၿပီ။
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂ ရက္ေန႔ ေရြးေကာက္ပြဲကိုျငင္းဆန္သည့္ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ဆူသက္ေသာင္ဆူဘန္ႏွင့္ “အ၀ါ” မ်ားက အစိုးရႏုတ္ထြက္ေပးဖို႔အတြက္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ႀကီးကို ဒီကေန႔ ၀ိုင္း၀န္းပိတ္ဆုိ႔ၾကမည္ျဖစ္သည္။ Bangkok Shut Down ဟု သူတို႔ေခၚဆိုသည့္ စစ္ဆင္ေရးက ႏိုင္ငံ၏စီးပြားေရးအရ ႏွလံုးသည္းပြတ္ျဖစ္သည့္ ဘန္ေကာက္ကိုထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ျခင္းျဖင့္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ ယႏၲရားတစ္ခုလံုးကို လည္မ်ဳိညႇစ္လိုက္ျခင္းပင္။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သက္ဆင္ကို စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းခဲ့သည့္အခ်ိန္က စတင္သည့္ သက္ဆင္လိုလားသူ အနီမ်ားႏွင့္ မလိုလားသူအ၀ါမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲက ခုနစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာသည့္အခ်ိန္မွာ အရွိန္အဟုန္ပိုအားေကာင္းလာခဲ့ပါၿပီ။ ထိုင္းႏိုင္ငံေရးကို အေ၀းက ရီမုတ္ကြန္ထ႐ိုးႏွင့္ ခ်ဳပ္ကိုင္ေနသည့္ သက္ဆင္ကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရသူ သူ႔လူမ်ားကို “သက္ဆင္မိသားစုအက်ဳိးစီးပြား”အတြက္သာ အလုပ္လုပ္ေစသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္မရသည့္အတြက္ ဧကရာဇ္၏အေရာင္“အ၀ါ”ကိုၿခံဳၿပီး စစ္တပ္မသိက်ဳိးကၽြံျပဳမႈေအာက္မွာ ဘန္ေကာက္လမ္းမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္တတ္သည့္ ဒီမိုကရက္မ်ားကလည္း ဒီမိုကေရစီမက်သည့္နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ အာဏာကို လႊဲေျပာင္းဖို႔ အားထုတ္ၾကသည္။
ႏိုင္ငံေရးမရင့္က်က္သည့္ ၿပိဳင္ဘက္ႏွစ္ဖြဲ႕အၾကားမွာ ထုိင္းႏိုင္ငံကေတာ့ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးအရ အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္နစ္နာသြားခဲ့ပါၿပီ။
အေမရိကန္ဒုသမၼတေဟာင္းအယ္လ္ဂိုးကို ဘန္ေကာက္မွာ အေရးတႀကီးအလိုရွိေနပါသည္။ ဒုသမၼတအယ္လ္ဂိုးႏွင့္ တကၠဆက္ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ေဂ်ာ့ခ်္ဒဗလ်ဴဘုရွ္တို႔ယွဥ္ၿပိဳင္သည့္ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ အေမရိကန္သမၼတေရြးေကာက္ပြဲက သမိုင္းမွာ အႀကိတ္အနယ္အျဖစ္ဆံုး ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဒုသမၼတအယ္လ္ဂိုးကလည္း သမၼတကလင္တန္၏တြဲဖက္အျဖစ္ ရွစ္ႏွစ္ၾကာစြမ္းေဆာင္ျပႏုိင္ခဲ့သူ။ ေဂ်ာ့ခ်္ဒဗလ်ဴဘုရွ္ကလည္း သမၼတေဟာင္းေဂ်ာ့ခ်္ဘုရွ္ (အႀကီး)၏ သားျဖစ္သည့္အတြက္ အသိုင္းအ၀ိုင္းအင္အား ေတာင့္တင္းလွသူ။ ႏွစ္ဖက္စလံုး၏ ေရြးေကာက္ပြဲမန္ေနဂ်ာမ်ား၊ စည္း႐ံုးေရးမွဴးမ်ား၊ ေထာက္ခံသူမ်ားကလည္း ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ေရကုန္ေရခန္း ၿပိဳင္ဆိုင္သြားခဲ့ၾကသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ခဲ့သည္။
ျပည္နယ္တစ္ခုခ်င္းစီက မဲမ်ားေရတြက္ေၾကညာသည့္အခါလည္း ရလဒ္က ဘတစ္ျပန္က်ားတစ္ျပန္။ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေပၚက အေမရိကန္ေျမပံုႀကီးမွာ ဒီမိုကရက္အယ္လ္ဂိုးက ႏုိင္သည့္ျပည္နယ္မ်ားကို အျပာေရာင္ျဖင့္ျပၿပီး ရီပက္ဘေလကန္ေဂ်ာ့ခ်္ဒဗလ်ဴဘုရွ္ႏိုင္သည့္ျပည္နယ္ကို အနီျဖင့္ျပသည္။ ေျမပံုေပၚမွာ အျပာႏွင့္အနီက တစ္ကြက္ခ်င္း နယ္လုေနခဲ့သည့္ျပကြက္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဆံုးအျဖတ္က ဖေလာ္ရီဒါျပည္နယ္ကိုေရာက္လာသည္။ ဖေလာ္ရီဒါမွာႏုိင္တဲ့သူ သမၼတျဖစ္ၿပီ။ ျပႆနာက ဒီေနရာမွာစပါသည္။ ဖေလာ္ရီဒါမဲ႐ံုကထြက္လာသူမ်ားကို ေမးျမန္းသည့္အေပၚမွာ အေျခခံၿပီး“အယ္လ္ဂိုးႏိုင္ၿပီ”ဟု ႐ုပ္ျမင္သံၾကားအခ်ဳိ႕က ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းၾကသည္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ “ဘုရွ္”ႏိုင္ၿပီဟု ေျပာင္းလဲခန္႔မွန္းေလာက္ေအာင္ ႏွာတစ္ဖ်ားအသာ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးမဲေရတြက္ရာမွာ ရာဂဏန္းမွ်ျဖင့္ ဘုရွ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ဒီမိုကရက္မ်ားကို အစဥ္တစိုက္အားေပးသည့္ ခ႐ိုင္သံုးေနရာမွာ မဲေရတြက္မႈျပႆနာရွိေနသည္။ အယ္လ္ဂိုးကိုထည့္သည့္ မဲခုနစ္ေသာင္းေက်ာ္ကို မဲေရတြက္သည့္စက္က ပယ္မဲလုပ္ထားသည္။ အယ္လ္ဂိုးက မဲျပန္ေရတြက္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုသည္။ ဖေလာ္ရီဒါတရား႐ံုးခ်ဳပ္က ပထမေတာ့ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးက ရင္တမမႏွင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ အယ္လ္ဂိုးကို ေထာက္ခံသူမ်ားကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ေစာင့္စားလ်က္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ဆံုးမွာ ျပည္ေထာင္စုတရားသူႀကီးခ်ဳပ္အဖြဲ႕၀င္ငါးဦးက ျပန္လည္ေရတြက္မႈကိုရပ္စဲလိုက္ၿပီး “ဘု္ရွ္”ကို အႏိုင္ေပးလိုက္သည္။
တကယ္ေတာ့ တရားသူႀကီးငါးဦးက ကြန္ဆာေဗးတစ္ရီပက္ဘေလကန္သစၥာေတာ္ခံမ်ား။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ မဲငါးသိန္းေက်ာ္အသာႏွင့္ အႏိုင္ရလ်က္ ႐ံႈးရသည့္အတြက္ ႏိုင္ငံအ၀န္း အယ္လ္ဂိုးေထာက္ခံသူမ်ားက မေက်နပ္ၾက။
သူတို႔မ်က္ႏွာေပၚကမ်က္ရည္မ်ားက တစ္စံုတစ္ခုကို အေရးယူေဆာင္ရြက္ဖို႔ ေတာင္းဆိုေနခဲ့ၾကသည္။ အားလံုးက အယ္လ္ဂိုးမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၾကသည္။ မတရားသည့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အယ္လ္ဂိုးဘယ္လိုတုံ႔ျပန္မလဲ။ ဆူသက္ႏွင့္ သက္ဆင္သာ အယ္လ္ဂိုး၏အႀကံေပးမ်ားဆုိလွ်င္ေတာ့ နယူးေယာက္ကိုသိမ္းလိုက္၊ ေ၀ါစထရိကိုပိတ္ဆို႔ထား၊ မက္ဒီဆင္စကြဲယားကို၀င္စီး၊ ၀ါရွင္တန္မွာ အိမ္ျဖဴေတာ္ထဲကို “ဘုရွ္”မ၀င္ႏိုင္ေအာင္တားထားဟု အႀကံေပးၾကပါလိမ့္မည္။
သို႔ေသာ္ အယ္လ္ဂိုးက သက္ဆင္မဟုတ္သလို၊ ဆူသက္လည္းမဟုတ္ခဲ့ပါ။ တရားသူႀကီးမ်ား၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္က မမွ်တသည့္တိုင္ သူတို႔၏လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားကို ေလးစားလိုက္နာရမည္ဟု သူဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ သူ႔ကိုေထာက္ခံသည့္ ႏိုင္ငံလူဦးေရထက္၀က္ေက်ာ္ကို လမ္းမ်ားေပၚသို႔ သူေခၚထုတ္လာခဲ့လို႔ရသည္။
သူမလုပ္ခဲ့ပါ။ သူလုပ္ခဲ့လွ်င္ အေမရိကန္လူ႔အဖြဲ႕အစည္း ထက္ျခမ္းကြဲသြားမည္ဆိုတာကို သူနားလည္ခဲ့သည္။ တရားသူႀကီးမ်ား၏အဆံုးအျဖတ္ကို လက္ခံဖုိ႔ ျပည္သူေတြကို သူေဖ်ာင္းဖ်ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာၾကားမွာ တိုင္းျပည္ညက္ညက္ေၾကသြားမည့္လမ္းကို သူမေရြးခဲ့ပါ။
၂၀၀၀ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာ ၂၆ ရက္က ႐ုပ္သံေပၚမွာ တည္ၾကည္ရင့္က်က္စြာ စကားေျပာသြားသည့္ အယ္လ္ဂိုးကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ၾကက္သီးထသြားမိခဲ့သည္။
“အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဆိုတာ ဒါပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ပါတီအေရးထက္ ႏိုင္ငံ့အေရးကို ေရွ႕တန္းတင္ပါတယ္”
နယူးေယာက္တုိင္းမ္သတင္းစာႀကီး၏ ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးရွင္ ေသာမတ္စ္ဖရီးမင္းက ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၁၅ ရက္က သူ႔ေကာ္လံမွာ အခုလိုေရးခဲ့သည္။
“အကယ္၍သာ တ႐ုတ္ႏွင့္ ႐ုရွားစပိုင္မ်ားက ၀ါရွင္တန္ဆီက အဖုိးတန္ဆံုးလွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္တစ္ခုကို ခုိးယူဖို႔ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကသည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ အႀကံေပးလိုက္ပါမည္။ အယ္လ္ဂုိး၏မိန္႔ခြန္းကိုသာ ခုိးယူပါေတာ့”
တရားသူႀကီးငါးဦး၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ ေဂ်ာ့ခ်္ဒဗလ်ဴဘုရွ္ရရွိသြားခဲ့သည္က သမၼတရာထူးျဖစ္ၿပီး အယ္လ္ဂိုးရရွိသြားတာကေတာ့ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ဆိုသည့္ဂုဏ္ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။ ဒီမိုကေရစီကိုခ်စ္ဖို႔အတြက္ သေဘာထားႀကီးမႈက အေရးႀကီးေၾကာင္း သူက နမူနာျပသခဲ့သည္။
ကံဆုိးစြာႏွင့္ ဘန္ေကာက္မွာ အယ္လ္ဂိုးရွိမေနခဲ့ပါ။ ဖရဲသီးႏိုင္ငံေရးဆိုသည္က အတြင္းက၀ါသည္ျဖစ္ေစ၊ နီသည္ျဖစ္ေစ၊ အ၀ါႏွင့္အနီကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည္ကေတာ့ ေတာင့္တင္းထူထဲလွသည့္ အစိမ္းေရာင္ထုထည္ႀကီးသာျဖစ္ပါသည္။ ဆူသက္ေသာင္ဆူဘန္၏စပြန္ဆာျဖင့္ (၁၉)ႀကိမ္ေျမာက္ အာဏာသိမ္းမည့္ အစိမ္းေရာင္ထိုင္းစစ္တပ္ကေတာ့ တင့္ကားအင္ဂ်င္စက္မ်ားကို ႏိႈးေကာင္းႏိႈးေနၾကမည္ျဖစ္သည္။ အယ္လ္ဂိုးကို ဘန္ေကာက္မွာ အေရးတႀကီးအလိုရွိေနပါသည္။
ယခုေဆာင္းပါးကို သင္စတင္ဖတ္ေနခ်ိန္မွာ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ႀကီးကေတာ့ သူ၏အၾကမ္းတမ္းဆံုးေန႔ရက္တစ္ရက္ကို စတင္ျဖတ္သန္းေနၿပီျဖစ္သည္။
“ဖရဲသီးႏိုင္ငံေရး”ဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ တခ်ဳိ႕အသီးက အတြင္းကအ၀ါ၊ တခ်ဳိ႕အသီးက အတြင္းကနီေနသည့္ ထုိင္းႏိုင္ငံေရးပဋိပကၡက သမိုင္းမွာ (၁၈)ႀကိမ္ အာဏာသိမ္းခဲ့ၿပီးျဖစ္သည့္ ထိုင္းစစ္တပ္အား သူတို႔တင့္ကားေတြကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္အင္ဂ်င္စႏိႈးထားဖို႔ ဖိအားေပးေနပါၿပီ။
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂ ရက္ေန႔ ေရြးေကာက္ပြဲကိုျငင္းဆန္သည့္ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ဆူသက္ေသာင္ဆူဘန္ႏွင့္ “အ၀ါ” မ်ားက အစိုးရႏုတ္ထြက္ေပးဖို႔အတြက္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ႀကီးကို ဒီကေန႔ ၀ိုင္း၀န္းပိတ္ဆုိ႔ၾကမည္ျဖစ္သည္။ Bangkok Shut Down ဟု သူတို႔ေခၚဆိုသည့္ စစ္ဆင္ေရးက ႏိုင္ငံ၏စီးပြားေရးအရ ႏွလံုးသည္းပြတ္ျဖစ္သည့္ ဘန္ေကာက္ကိုထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ျခင္းျဖင့္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ ယႏၲရားတစ္ခုလံုးကို လည္မ်ဳိညႇစ္လိုက္ျခင္းပင္။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သက္ဆင္ကို စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းခဲ့သည့္အခ်ိန္က စတင္သည့္ သက္ဆင္လိုလားသူ အနီမ်ားႏွင့္ မလိုလားသူအ၀ါမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲက ခုနစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာသည့္အခ်ိန္မွာ အရွိန္အဟုန္ပိုအားေကာင္းလာခဲ့ပါၿပီ။ ထိုင္းႏိုင္ငံေရးကို အေ၀းက ရီမုတ္ကြန္ထ႐ိုးႏွင့္ ခ်ဳပ္ကိုင္ေနသည့္ သက္ဆင္ကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရသူ သူ႔လူမ်ားကို “သက္ဆင္မိသားစုအက်ဳိးစီးပြား”အတြက္သာ အလုပ္လုပ္ေစသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္မရသည့္အတြက္ ဧကရာဇ္၏အေရာင္“အ၀ါ”ကိုၿခံဳၿပီး စစ္တပ္မသိက်ဳိးကၽြံျပဳမႈေအာက္မွာ ဘန္ေကာက္လမ္းမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္တတ္သည့္ ဒီမိုကရက္မ်ားကလည္း ဒီမိုကေရစီမက်သည့္နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ အာဏာကို လႊဲေျပာင္းဖို႔ အားထုတ္ၾကသည္။
ႏိုင္ငံေရးမရင့္က်က္သည့္ ၿပိဳင္ဘက္ႏွစ္ဖြဲ႕အၾကားမွာ ထုိင္းႏိုင္ငံကေတာ့ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးအရ အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္နစ္နာသြားခဲ့ပါၿပီ။
အေမရိကန္ဒုသမၼတေဟာင္းအယ္လ္ဂိုးကို ဘန္ေကာက္မွာ အေရးတႀကီးအလိုရွိေနပါသည္။ ဒုသမၼတအယ္လ္ဂိုးႏွင့္ တကၠဆက္ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ေဂ်ာ့ခ်္ဒဗလ်ဴဘုရွ္တို႔ယွဥ္ၿပိဳင္သည့္ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ အေမရိကန္သမၼတေရြးေကာက္ပြဲက သမိုင္းမွာ အႀကိတ္အနယ္အျဖစ္ဆံုး ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဒုသမၼတအယ္လ္ဂိုးကလည္း သမၼတကလင္တန္၏တြဲဖက္အျဖစ္ ရွစ္ႏွစ္ၾကာစြမ္းေဆာင္ျပႏုိင္ခဲ့သူ။ ေဂ်ာ့ခ်္ဒဗလ်ဴဘုရွ္ကလည္း သမၼတေဟာင္းေဂ်ာ့ခ်္ဘုရွ္ (အႀကီး)၏ သားျဖစ္သည့္အတြက္ အသိုင္းအ၀ိုင္းအင္အား ေတာင့္တင္းလွသူ။ ႏွစ္ဖက္စလံုး၏ ေရြးေကာက္ပြဲမန္ေနဂ်ာမ်ား၊ စည္း႐ံုးေရးမွဴးမ်ား၊ ေထာက္ခံသူမ်ားကလည္း ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ေရကုန္ေရခန္း ၿပိဳင္ဆိုင္သြားခဲ့ၾကသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ခဲ့သည္။
ျပည္နယ္တစ္ခုခ်င္းစီက မဲမ်ားေရတြက္ေၾကညာသည့္အခါလည္း ရလဒ္က ဘတစ္ျပန္က်ားတစ္ျပန္။ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေပၚက အေမရိကန္ေျမပံုႀကီးမွာ ဒီမိုကရက္အယ္လ္ဂိုးက ႏုိင္သည့္ျပည္နယ္မ်ားကို အျပာေရာင္ျဖင့္ျပၿပီး ရီပက္ဘေလကန္ေဂ်ာ့ခ်္ဒဗလ်ဴဘုရွ္ႏိုင္သည့္ျပည္နယ္ကို အနီျဖင့္ျပသည္။ ေျမပံုေပၚမွာ အျပာႏွင့္အနီက တစ္ကြက္ခ်င္း နယ္လုေနခဲ့သည့္ျပကြက္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဆံုးအျဖတ္က ဖေလာ္ရီဒါျပည္နယ္ကိုေရာက္လာသည္။ ဖေလာ္ရီဒါမွာႏုိင္တဲ့သူ သမၼတျဖစ္ၿပီ။ ျပႆနာက ဒီေနရာမွာစပါသည္။ ဖေလာ္ရီဒါမဲ႐ံုကထြက္လာသူမ်ားကို ေမးျမန္းသည့္အေပၚမွာ အေျခခံၿပီး“အယ္လ္ဂိုးႏိုင္ၿပီ”ဟု ႐ုပ္ျမင္သံၾကားအခ်ဳိ႕က ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းၾကသည္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ “ဘုရွ္”ႏိုင္ၿပီဟု ေျပာင္းလဲခန္႔မွန္းေလာက္ေအာင္ ႏွာတစ္ဖ်ားအသာ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးမဲေရတြက္ရာမွာ ရာဂဏန္းမွ်ျဖင့္ ဘုရွ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ဒီမိုကရက္မ်ားကို အစဥ္တစိုက္အားေပးသည့္ ခ႐ိုင္သံုးေနရာမွာ မဲေရတြက္မႈျပႆနာရွိေနသည္။ အယ္လ္ဂိုးကိုထည့္သည့္ မဲခုနစ္ေသာင္းေက်ာ္ကို မဲေရတြက္သည့္စက္က ပယ္မဲလုပ္ထားသည္။ အယ္လ္ဂိုးက မဲျပန္ေရတြက္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုသည္။ ဖေလာ္ရီဒါတရား႐ံုးခ်ဳပ္က ပထမေတာ့ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးက ရင္တမမႏွင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ အယ္လ္ဂိုးကို ေထာက္ခံသူမ်ားကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ေစာင့္စားလ်က္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ဆံုးမွာ ျပည္ေထာင္စုတရားသူႀကီးခ်ဳပ္အဖြဲ႕၀င္ငါးဦးက ျပန္လည္ေရတြက္မႈကိုရပ္စဲလိုက္ၿပီး “ဘု္ရွ္”ကို အႏိုင္ေပးလိုက္သည္။
တကယ္ေတာ့ တရားသူႀကီးငါးဦးက ကြန္ဆာေဗးတစ္ရီပက္ဘေလကန္သစၥာေတာ္ခံမ်ား။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ မဲငါးသိန္းေက်ာ္အသာႏွင့္ အႏိုင္ရလ်က္ ႐ံႈးရသည့္အတြက္ ႏိုင္ငံအ၀န္း အယ္လ္ဂိုးေထာက္ခံသူမ်ားက မေက်နပ္ၾက။
သူတို႔မ်က္ႏွာေပၚကမ်က္ရည္မ်ားက တစ္စံုတစ္ခုကို အေရးယူေဆာင္ရြက္ဖို႔ ေတာင္းဆိုေနခဲ့ၾကသည္။ အားလံုးက အယ္လ္ဂိုးမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၾကသည္။ မတရားသည့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အယ္လ္ဂိုးဘယ္လိုတုံ႔ျပန္မလဲ။ ဆူသက္ႏွင့္ သက္ဆင္သာ အယ္လ္ဂိုး၏အႀကံေပးမ်ားဆုိလွ်င္ေတာ့ နယူးေယာက္ကိုသိမ္းလိုက္၊ ေ၀ါစထရိကိုပိတ္ဆို႔ထား၊ မက္ဒီဆင္စကြဲယားကို၀င္စီး၊ ၀ါရွင္တန္မွာ အိမ္ျဖဴေတာ္ထဲကို “ဘုရွ္”မ၀င္ႏိုင္ေအာင္တားထားဟု အႀကံေပးၾကပါလိမ့္မည္။
သို႔ေသာ္ အယ္လ္ဂိုးက သက္ဆင္မဟုတ္သလို၊ ဆူသက္လည္းမဟုတ္ခဲ့ပါ။ တရားသူႀကီးမ်ား၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္က မမွ်တသည့္တိုင္ သူတို႔၏လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားကို ေလးစားလိုက္နာရမည္ဟု သူဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ သူ႔ကိုေထာက္ခံသည့္ ႏိုင္ငံလူဦးေရထက္၀က္ေက်ာ္ကို လမ္းမ်ားေပၚသို႔ သူေခၚထုတ္လာခဲ့လို႔ရသည္။
သူမလုပ္ခဲ့ပါ။ သူလုပ္ခဲ့လွ်င္ အေမရိကန္လူ႔အဖြဲ႕အစည္း ထက္ျခမ္းကြဲသြားမည္ဆိုတာကို သူနားလည္ခဲ့သည္။ တရားသူႀကီးမ်ား၏အဆံုးအျဖတ္ကို လက္ခံဖုိ႔ ျပည္သူေတြကို သူေဖ်ာင္းဖ်ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာၾကားမွာ တိုင္းျပည္ညက္ညက္ေၾကသြားမည့္လမ္းကို သူမေရြးခဲ့ပါ။
၂၀၀၀ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာ ၂၆ ရက္က ႐ုပ္သံေပၚမွာ တည္ၾကည္ရင့္က်က္စြာ စကားေျပာသြားသည့္ အယ္လ္ဂိုးကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ၾကက္သီးထသြားမိခဲ့သည္။
“အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဆိုတာ ဒါပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ပါတီအေရးထက္ ႏိုင္ငံ့အေရးကို ေရွ႕တန္းတင္ပါတယ္”
နယူးေယာက္တုိင္းမ္သတင္းစာႀကီး၏ ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးရွင္ ေသာမတ္စ္ဖရီးမင္းက ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၁၅ ရက္က သူ႔ေကာ္လံမွာ အခုလိုေရးခဲ့သည္။
“အကယ္၍သာ တ႐ုတ္ႏွင့္ ႐ုရွားစပိုင္မ်ားက ၀ါရွင္တန္ဆီက အဖုိးတန္ဆံုးလွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္တစ္ခုကို ခုိးယူဖို႔ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကသည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ အႀကံေပးလိုက္ပါမည္။ အယ္လ္ဂုိး၏မိန္႔ခြန္းကိုသာ ခုိးယူပါေတာ့”
တရားသူႀကီးငါးဦး၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ ေဂ်ာ့ခ်္ဒဗလ်ဴဘုရွ္ရရွိသြားခဲ့သည္က သမၼတရာထူးျဖစ္ၿပီး အယ္လ္ဂိုးရရွိသြားတာကေတာ့ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ဆိုသည့္ဂုဏ္ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။ ဒီမိုကေရစီကိုခ်စ္ဖို႔အတြက္ သေဘာထားႀကီးမႈက အေရးႀကီးေၾကာင္း သူက နမူနာျပသခဲ့သည္။
ကံဆုိးစြာႏွင့္ ဘန္ေကာက္မွာ အယ္လ္ဂိုးရွိမေနခဲ့ပါ။ ဖရဲသီးႏိုင္ငံေရးဆိုသည္က အတြင္းက၀ါသည္ျဖစ္ေစ၊ နီသည္ျဖစ္ေစ၊ အ၀ါႏွင့္အနီကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည္ကေတာ့ ေတာင့္တင္းထူထဲလွသည့္ အစိမ္းေရာင္ထုထည္ႀကီးသာျဖစ္ပါသည္။ ဆူသက္ေသာင္ဆူဘန္၏စပြန္ဆာျဖင့္ (၁၉)ႀကိမ္ေျမာက္ အာဏာသိမ္းမည့္ အစိမ္းေရာင္ထိုင္းစစ္တပ္ကေတာ့ တင့္ကားအင္ဂ်င္စက္မ်ားကို ႏိႈးေကာင္းႏိႈးေနၾကမည္ျဖစ္သည္။ အယ္လ္ဂိုးကို ဘန္ေကာက္မွာ အေရးတႀကီးအလိုရွိေနပါသည္။
Subscribe to:
Posts (Atom)